تو به شفافی شبنم روی برگها من مثل یه برگ زردی که میفته از درختها تو مثل طراوت گلهای نرگس روی قلبم من نوشتم بی تو هرگز بین من و تو فاصله غوغا می کنه یاد حرفهای قشنگت منو رها نمی کنه تو منو گذاشتی رفتی توی روزگار وحشی توی کوچه های غربت دنبالم حتی نگشتی تو مثل ستاره ای که توی شبهای سیاهم می درخشی و میشی جون پناهم تو مثل طراوت گلهای پونه چرا رفتی از برم ای دیوونه تو مثل یه تیکه ابری توی آسمون آبی پاک و ساده مثل رویا مثل خوابی بگو یکبار آره یکبار بر میگردی یا هنوزم بی تفاوت یخی سردی
سلام دوست من
قشنگ بود. فکر کنم از مریم حیدر زاده است. نه؟
سر یزن خوشحال می شم