اگر می توانستی نیم نگاهی به درون من بیفکنی
می دیدی آن سپاس و تحسین را
تحسین نه تنها برای آنچه که هستی
بلکه برای آنچه که بذل می کنی تا من این باشم
و خواهی دید که تا چند
این همه را حرمت می دارم
اما آنچه که بیش از همه به حیرتت وا می دارد
تمام آن عشقی است که به تو دارم
و آن گاه که این را احساس کردی
همیشه به یادش خواهی داشت
درک خواهی کرد
که گرچه پیوسته نمی توانم ژرفا و شکوه آن را بیان کنم
اما همواره در وجود من می جوشد و زنده است
سلام.خیلی جالب بود.موفق باشی.
سلام . اول از شما ممنون که وبلاگمو دیدین .
اما یه مسئله ای هست . شما چرا این نوشته ها رو می نویسین؟ توی وبلاگ خواهر من اگه یادتون باشه ( کاخ عشق )خیلی بد جوری نوشتین . آدم فکر می کنه که نوشته ی شما مخاطب داره .
به همین خاطر نامزدش بد جوری ناراحت شده و بهش گفته که این کیه که همش اینجوری نوشته برای تو ؟!!!!
خواهشمندم دیگه از این نظرات براش ندین .
ممنون .
اعتراف میکنم که واقعا عالیست
موفق باشید
خوشحال میشم سر بزنید